Rozdział XII

Naty

-... płeć żeńska! - Powiedział lekarz a Maxi zaczął się drzeć na cały szpital "Tak! Taaak!"
- Maxi! Cicho! - Powiedziałam i pociągnęłam go za koszulkę.
- Dziękujemy, panie doktorze! - Powiedziałam i wyszliśmy z sali.

- To gdzie jedziemy? Do domu, czy gdzie indziej? - Spytałam.
- Do Leóna i Violi! Proszę! - Błagał Maxi. Kompletnie zapomniałam że Viola miała wczoraj USG. Jak to możliwe że miała szybciej? A no tak.. ja miałam mieć tydzień temu... no ale nic, zgodziłam się.

Dom Leonetty

- Hej! - Zawołałam kiedy wchodziłam do domu Violi.
- Hej, i jak tam? Jaka płeć? - Spytała zdenerwowana.
- Dziewczynka! A ty? - Spytałam.
- Dziewczynka! - Powiedziała i się przytuliliśmy.

León

- Violu! Idę z Maxim do piwnicy pogadać! - Zawołałem i poszliśmy na dół.

- Będę miał dziewczynkę! - Chwalił się Maxi.

- A ja... - Powiedziałem i założyłem okulary.

- Ekkhem.. doktor León przemawia, ja będę miał dziewczynkę! - Powiedziałem i zaczęliśmy się śmiać.

- Moja będzie tancerką! 

- Hahaha, moja będzie piosenkarką! - Zaczęliśmy rozmawiać która będzie kim. 

Maxi! Maxi!! Idziemy! - Słyszałem Naty która z góry wołała Maxiego. 

- Ideeee!!! - Wołał Maxi.

- Odprowadzę cię stary. - Powiedziałem i poszliśmy na górę.

- León, wiesz, idę dzisiaj do Naty na babski wieczór. Nie gniewasz się? - Spytała Violetta a ja powiedziałem że nie, nie gniewam się, ale i tak byłem trochę smutny.

- Pa León! Dobranoc! - Powiedziała i pocałowała mnie.

- Pa! - Powiedzieli Maxi i Naty i wyszli z domu.

Nudziło mi się trochę więc wyciągnąłem piwko z lodówki i włączyłem telewizor. 

- Oooo! My Little Pony! - Powiedziałem i zacząłem z ciekawością oglądać bajkę.

- To takie smutne! Shining Armor gniewa się na Twilight! To Takie niesprawiedliwe! - Zacząłem krzyczeć. Po bajce, to była 20:20 położyłem się do łóżka i rozmyślałem, o naszej przyszłości, aż w końcu zasnąłem. 

Violetta

Wszyscy już spali, ja też ale śniło mi się, coś dziwnego nie pamiętam co, ale zatęskniłam za Leónem. Naglę obudziłam się, i coś mi mówiło że León też się obudził. Naglę obudziła się Naty.

- Co robisz Viola? - Spytała głaszcząc się po brzuchu.

- Nie, nic, brzuch mnie boli. - Skłamałam. 

- Zaraz przestanie. - Powiedziała, uśmiechnęła i położyła się z powrotem, a zaraz potem zadzwonił telefon.

- Viola? Skarbie, wracaj do domu, proszę! - Błagał León

- Okey, postaram się, buziaki! - Powiedziałam i rozłączyłam się. Cieszyłam się że zadzwonił. Po cichu wstałam, wzięłam swoją torbę i wyszłam od Naty i Maxiego. Ciekawe co zrobią rano, gdy mnie nie będzie.

- León! Otwórz! - Waliłam do drzwi i darłam się, kiedy naglę otworzył mi León.

- Violetta, kotku! - Powiedział León i pocałował mnie. 

- Tęskniłem!!! - Zawołał. 

- Chodźmy już na górę, dobrze? - Powiedziałam i weszłam do środka.

W końcu koło mojego Leosia. Tęskniłam, chociaż były to tylko 3 godziny.

- León? Śpisz? - Spytałam zaspana.

- Nie, a co? 

- Przytul mnie! - Poprosiłam, a León się uśmiechnął i mnie przytulił.

- Kiedy się obudziłam León leżał koło mnie, ale już nie spał. Była 7:23.

- Witaj skarbie! - Powiedziałam.

- Hej kotku! - Powiedział i zaczął mówić do mojego brzucha.

- Witaj córeczko! Tatuś nie może się doczekać kiedy przyjdziesz na świat! - Powiedział León i pocałował mnie namiętnie.

- León? Kiedy przedstawienie? - Spytałam.

- Yyyy... o kurde! To dzisiaj!